Eind 1967 stichtten een aantal enthousiaste jonge toneelliefhebbers Toneelkring Wij. Wij vond een thuishaven in de parochiezaal van de Lebbeekse H. Kruisparochie en verwende het publiek van de Minnestraat in de beginjaren vooral met blijspelen en volkse stukken. Tot het repertoire hoorden succesnummers als “Oscar” en “Bemoeial”.

Begin jaren ’80, nadat Renaat Moeyersoon de fakkel had overgenomen van pionier Eddy Van Langenhove en de kring actief had meegewerkt aan het massapel “Het Stenen Wonder van Lietbeka” (mei 1983), ging Wij uit een heel ander vaatje tappen. Wij koos voluit voor een vernieuwend repertoire, trok heel wat nieuwe jonge mensen aan, startte een cabaretgroep die in het omliggende tal van optredens verzorgde en nam deel aan allerlei toneeltornooien. De nieuwe koers leidde onder meer tot prachtige toneelproducties als “Het Dagboek van Anne Frank” (1985), “Harten twee, Harten Drie” (1986) en “De Dwaasheid heeft haar eigen recht” (1988).

Begin jaren ’90 wilde Wij op eigen planken staan. De kring, die zich altijd principieel pluralistisch had opgesteld, kwam immers steeds vaker in botsing met de beheerders van de plaatselijke parochiezaal. Omdat Wij de artistieke vleugels volledig wou uitslaan, kocht zij in maart ’92 een oude schrijnwerkerij. Die werd in de zomer van ’92 omgebouwd tot een comfortabele toneelzaal met 150 zitplaatsen en een gezellig café. Najaar ’92 zette Wij in haar eigen zaal, Teater De Minne, “Pas op dat je geen woord zegt op de planken”.

Teater De Minne is de voorbije jaren uitgegroeid tot een belangrijk sociaal-cultureel trefpunt in Lebbeke. Naast toneelvoorstellingen door liefst drie Lebbeekse gezelschappen, vonden/vinden in De Minne onder meer ook politieke debatten, tentoonstellingen, muzikale avonden, poppenkastvoorstellingen, kwissen en familiebijeenkomsten plaats. In juni zorgde Wij, ter gelegenheid van Minnestraat-kermis, steevast voor een goedgevuld programma.

Intussen ging het Wij ook op artistiek vlak voor de wind. Opvallende hoogtepunten in het eerste decennium waren “De gelaarsde kat” (overwinning in het Renaat Ravijtstornooi, 1993), “De Mensenhater” (rangschikking in de eerste categorie van het Oost-Vlaams Provinciaal Klasseringstornooi en deelname aan het 50ste Koninklijk Landjuweel in Sint-Truiden, 1995), “De toevallige dood van een anarchist” (vier staande ovaties, 1998), “Zomernacht” (in een regie van Frank Hofmans en met heel wat nieuwe jonge mensen op de scène, 1999) en “Closer” (prijs voor het beste samenspel op het prestigieuze tornooi der Lage Landen in het Nederlandse Elsloo, 2002).

Om het publiek nog beter aan zich te binden, startte Wij vòòr het speelseizoen 2000-2001 met een abonnementensysteem. Toneelliefhebbers die een abonnement namen kregen toegang tot alle producties (ondertussen 3 per seizoen) en staken een mooie korting op zak. Het abonnementensysteem sloeg meteen aan. Wij rondde jaar na jaar moeiteloos de kaap van de 500 abonnees.

Door de uitstraling van Teater De Minne, de vaak gedurfde repertoirekeuze en de mooie prestaties van de Wij-equipe bouwde de kring tijdens het tweede decennium van haar bestaan verder een trouw publiek op. Het publiek verwachtte van Wij telkens “iets speciaals”. Met voorstellingen als “Phaedra” (een ontgoochelende rangschikking in derde categorie van het Oost-Vlaams Klasseringstornooi, 2004), “Yerma” (door velen beschouwd als een van de beste producties ooit uit de Wij-geschiedenis, 2005), “Rinoceros” (2006), “De Verlossing” (2007), “Ubu roi” (2007) en “Yvonne” (2009) kreeg het dat ook. Maar ook stevige klassiekers zoals “Stilte aub” (2004), “Het belang van ernst” (2008), “De twaalf gezworenen” (2009), “Een vlo in het oor” (2009), “Festen” (rangschikking in tweede categorie in het Oost-Vlaams Klasseringstornooi, 2010) en “Een tramlijn die begeerte heet” (2011) konden het publiek bekoren.

Meer lezen over de geschiedenis van Wij en Teater De Minne?

• Jan Lissens, Teater De Minne 1992-2002, een verhaal van mensen, 2002
• Jan Lissens, Teater De Minne 1992-2012, 20 jaar toneelplezier, 2012 download
• Jozef Dauwe, Jan Lissens en Achiel Vermeiren, Toneel te Lebbeke – 16de eeuw tot 1995, uitgegeven door Heemkring Lebbeke, 1996.