Wette gij wel wie da ‘k ik ben? De verbouwereerde ‘badgecontroleur’ van het Stenen Wonder van Lietbeka stond met zijne mond vol tanden… En twee seconden later: ‘ik ben Marcel Lissens’ en Marcel Lissens, zonder de verplichte badge die toegang gaf tot de kleedkamers in de Broedersschool, passeerde de controleur zonder om te kijken om zich te laten omtoveren tot Hof Ter Zeebroeck. De brave man werd voor de andere voorstellingen vervangen door broeder ‘Oebertus’ en Marcel heeft nooit zijn badge nog nodig gehad…

Was dit arrogant? Misschien, maar het was ook en vooral komisch theater. Jaren aan een stuk hebben we gegierd toen we het over dat voorval hadden. Marcel kon immers met zijn kritiek iemand nog zo groot maken. Maar als je hem op dezelfde manier van antwoord diende, dan verscheen die o zo herkenbare grijns op zijn gezicht en wist je onmiddellijk dat het allemaal niet zo slecht bedoeld was. Die grijns zal ik voor altijd koesteren.

Toen ik als kind naar de Vrede ging kijken, werd ik meegesleept door wat ik zag en hoorde. Tussen de vele schitterende acteurs vielen toen zeker de gebroeders Lissens op. André bracht iedereen moeiteloos aan het lachen, Marcel was de man van het drama. Hij imponeerde met zijn stem, zijn taal, zijn zegging, zijn présence, zijn grandeur op de scène. Onze ‘groeëten’ zegt André. En misschien kwam zijn tekst niet altijd zo vlug als hij zelf zou gewild hebben, maar dat speelde hij dan weg met zijn ongeziene flegme. De paniek van zijn medespelers was niet aan hem besteed.

Wette gij wel wie da ‘k ik ben? Het Stenen Wonder van Lietbeka. 1983. Een hoogtepunt voor Lebbeke. Hof Ter Zeebroeck, bezocht als oudste hereboer de bisschop om in Lebbeek een kerk te mogen bouwen. Te paard. Wat niet zo vanzelfsprekend was voor onze Hof Ter Zeebroeck. En door de boxen weergalmden elke voorstelling zijn illustere woorden: Ter Gate goede vriend…

Marcel zijn eerste kennismaking met WIJ was zijn regie van Boeing Boeing. Een groot succes kon men dat niet noemen maar dat lag eerder aan een gedeelte van de cast dan aan de regie. In die tijd besteedde de streekpers nog veel aandacht aan het amateurtoneel en de titels logen er niet om: Een vlucht met vele luchtzakken, van een Boeing die een tweedekker werd, Lebbeekse Boeing maakt buiklanding. Toeval of niet maar volgend seizoen gaan we dit stuk hernemen. En het is bijzonder jammer dat Marcel het niet zal meemaken. Maar we dragen deze Boeing Boeing zeker aan hem op.

Vaarwel, Ter Zeebroeck, goede vriend, Lietbeka verliest één van zijn beste acteurs. Je kinderen en kleinkinderen zijn allemaal in je voetsporen getreden. En Monda ziet dat het goed is.

Ik zou nog uren kunnen doorgaan over meter Mierken, over je verkoopkunst, over de verschillende tipsy’s, over Nand Buyl enz enz…

Wette gij wel wie da’k ik ben? Wij weten het Marcel, wij weten het maar al te goed. En we zullen het ook nooit vergeten, maat.

Renaat